"Charging Ahead"
Electriciteitsvoorziening in oerwouddorpen
Is dat duurzaam? Is dat nodig?
Emails aan Greenpeace en UNEP van 21.7.2006Geachte dames en heren,De onderstaande mail aan de Belgische firma Sobinco in Zulte onstond na een gesprek met een collega over alphabetisering van volwassenen in Senegal. Waarop ik aan deze video "Charging Ahead" (Greenpeace en/of UNEP, www.green.tv -> technologies) moest denken. Die film heeft me namelijk geschokt. Terwijl het schoolgaan van kinderen en alfabetisering van volwassenen nog tot een werkelijke basisnoodzaak (of wenselijkheid?) moet worden gerekend, kan men zich afvragen of dat met de elektriciteitsvoorziening ook het geval is. Het is - misschien - aangenaam, in een oerwouddorp elektrische stroom te hebben. Maar is dit (1) werkelijk nodig en (2) is dit vooral ook met het oog op milieubelasting überhaupt mogelijk? Ik ga ervan uit dat we allemaal met elkaar, alle 6,5 milliard mensen (vergelijk ecoglobe.ch - On 8 July 2006 at 12:00 h we were 6.534 billion), een te groot gewicht op onze aarde uitoefen. We zijn te veel en we verbruiken te veel per persoon. Waarom anders is milieubescherming al jarenlang een thema? En de situatie wordt nog steeds erger omdat we niet terugschroeven met het verbruik van grondstoffen en met de vervuiling van lucht en water, maar door de economische groei nog steeds zwaarder op de aarde leunen. Dit weet ook greenpeace en die brengt dat tot uitdrukking in de depressief stemmende video "welkom bij greenpeace" op www.greenpeace.nl/greenpeace-tv. Ik denk dat deze welkom video treffend de hopeloosheid en wanhoop de jongeren die de ontwikkeling waarnemen tot uitdrukking brengt. 
 Ik ben 64. Ik heb een leven gehad. Maar als je het nog voor je denkt te hebben en ziet hoe alles elke dag slimmer wordt... De dag komt, dat alle grondstoffen óf opgebruikt zijn óf het kost meer energie om ze te delven dan er uitgehaald kan worden. En op is op. Ook met de beste technologie kan men geen grondstoffen nieuw scheppen, de CO2 weer uit de lucht halen of uitgestorven dieren weer tot leven wekken. Ook geërodeerd land, verkarste grond van voormalige tropische ourwouden en leeggedronken grondwaterstromen kan men niet meer in de oorspronkelijke staat terugbrengen. Dus in plaats van in Bangla Desh afgelegen dorpen van electriciteit te voorzien, moeten we zelf een stap terug doen. Ik vermoed dat de mensen bij Greenpeace en UNEP zich er niet werkelijk van bewust zijn, dat achter elk project dat moderne techniek benut een hele moderne infrastructuur staat. Het zou een heel dossier vullen om op te noemen, welke industrieën en grondstoffen allemaal nodig zijn voor de zonnerpanelen en de leidingen en de regelapparatuur, die in "Charging Ahead" gebruikt worden voor één huis. Dan een dorp, een hele landstreek, verschillende landen. Hebben de mensen die voor deze film verantwoordelijk zijn daaraan gedacht? Hebben ze uitgerekend of dit project herhaald worden kan, en zo ja hoe vaak, in hoeveel huizen en dorpen? En hoeveel grondstoffen dat kost, met andere woorden hoe duurzaam dat is? Ik vermoed van niet. Zoals ik eind juni al in een Geneva Environment Network meeting zei, moeten we drastisch omdenken. Business as usual maakt de toestand alleen maar erger. Een Nederlands spreekwoord zegt: "zachte heelmeesters maken stinkende wonden." En zo lijkt het mij ook met de maatregelen die we bereid zijn voor de milieubescherming te gebruiken. Wat we absoluut direkt doen moeten is de economische groei als doelstelling overboord gooien. En daarna terugschroeven. Als we dat niet doen gaan we in steeds grotere snelheid op de catastrofe toe. Ik zou het op prijs stellen van de Nederlands/Belgische Greenpeace en van UNEP daarop een reactie te ontvangen met betrekking tot de achtergonden van die video en de hierboven geschetste problematiek. Met dank bij voorbaat en met vriendelijke groeten, Helmut Lubbers ecologisch psycholoog, HTS, MSocSc DipEcol 14 bd Carl-Vogt CH-1205 Genève tel: +41 22 3212320 helmut at ecoglobe.ch ecoglobe.org ---------- Forwarded message ---------- From: helmut at ecoglobe.ch Geachte heer Van Parys, Ik googelte naar "décolletage" en vond bij u de eerste treffer met een afbeelding van een Sobinco fabriekshal met automatische draaibanken. Dank u. U hebt trouwens een goed gestructureerde webplek. Waarom deze belangstelling? Wel, ik was een collega aan het uitleggen, dat elk klein technisch product eerst gefabriceerd moet worden en dat daar machines en materiaal voor nodig is. Een leek heeft er geen idee van, dat ballpointpennen op honderden van draaibanken gemaakt worden, gewoon vanwege de grote aantallen. Direkte aanleiding tot daartoe was een film op www.green.tv - onder technologies en dan Charging Ahead kiezen. Een firma in Bangla Desh toont trots hoe men helpt, de mensen in oerwouddorpen van electriciteit te voorzien, zodat men bijvoorbeeld ook 's avonds nog kan studeren. Green.tv is een samenwerking van Greenpeace en UNEP, dus met als doel milieubescherming. Nu is heel in eerste instantie leuk om mensen aan electriciteit te helpen en daarbij zelf iets te verdienen. Die Bengaalse firma maakt batterijen en zonnepanelen. De grote vraag is echter in hoeverre met de hele wereld aan electriciteit moet en kan helpen, voordat de grondstoffen opraken. Ik weet uit eigen ervaring, hoeveel techniek en dus grondstoffen en energie er nodig is om ook maar het kleinste ding te maken. Voor Tornos-Bechler heb ik lang draaibanken verkocht. Hoeveel meerspilautomaten draaien er niet dag en nacht, bijvoorbeeld, alleen voor de fabricatie van het vonkwieltje van een gasaansteker? Hoeveel mensen hebben duizenden van jaren zonder electriciteit geleefd en zijn nog steeds zonder? Een miljard? Anderhalf miljard? Hoeveel extra belasting van het milieu brengt dat, als die allemaal naar onze maatstaven moeten gaan leven? We hebben nu al veel te veel problemen met het milieu. Dus wij, de ontwikkelde mensen moeten ons verbruik vermideren en niet nog steeds meer willen groeien. Want wat de economen oojk mogen beweren, één ding is zeker: de aarde is werkelijk rond en de hoeveelheid grondstoffen inderdaad beperkt. We zullen dus die ontwikkelingsplannen en -activiteiten moeten beperken en zelf op een lager verbruikspitje moeten gaan leven. Locaal werken en leven is de oplossing. Het transport met 85 percent verminderen. Dan zijn we een stuk op weg in de goede richting. Met vriendelijke groeten, Helmut Lubbers |
realiteit ecoglobe sinds 1997 
6721